In onze cultuur speelt muziek een grote rol. Popsterren lijken meer op goden, rocksterren worden hartelijker onthaald als de koning.
Er zijn talloze streamingdiensten, radiostations, concerten, festivals, …
Onze films en series worden altijd gepresenteerd in een deken van muziek. Muziek doet ons dingen voelen.
Nietzsche zei ooit: “Without music, life would be a mistake”. Bob Marley had dan weer dit te zeggen over muziek: “One good thing about music, when it hits you, you feel no pain”.
Ik kan mij geen leven inbeelden zonder muziek. Muziek helpt mij ’s nachts in slaap vallen. Muziek verzacht de frustraties van het verkeer. Muziek luisteren en maken zit vervlochten in het stof van mijn leven.
Muziek en dieren
Het is dan ook niet verbazingwekkend dat wetenschappers het effect van muziek op andere diersoorten hebben bekeken. Zo hebben we onderzocht welke invloed muziek heeft op olifanten, primaten, vogels, paarden, vee, kippen en zelfs karpers.
Maar tot voor kort was er geen onderzoek naar de invloed van muziek op honden. Bij mijn weten was het eerste onderzoek in 2002, waar ze hebben kunnen aantonen dat klassieke muziek een duidelijke positieve invloed had op het gedrag van honden in een kennelomgeving. Klassieke muziek scoorde het beste vergeleken met pop, heavy metal of een opgenomen gesprek. De honden werden zelfs onrustig bij het luisteren naar heavy metal.
Recente onderzoeken
Sinds 2012 zijn er nog wat onderzoeken gepubliceerd over dit onderwerp.
Hierin wordt bevestigd dat honden wel degelijk positieve effecten kunnen ervaren van muziek. Er kwam duidelijk naar voren dat elke hond een persoonlijke voorkeur heeft. Daarbij hebben ze ook graag wat variatie. Hoewel klassieke muziek beter scoorde op vlak van ontspanning dan bijvoorbeeld pop of muziek speciaal ontworpen voor honden, was het positieve effect soms al na één dag terug verdwenen. Dit zou erop kunnen wijzen dat er gewenning optreedt. In een ander onderzoek werd gevonden dat honden vooral een voorkeur hadden voor reggae en softrock.
En audioboeken dan?
Een onderzoek uit 2016 keek dan weer naar het effect van audioboeken op de honden. Het audioboek dat ze hiervoor uitkozen was “the lion, the witch and the warderobe” van C.S. Lewis. Dit audioboek presteerde beter dan pop, geen muziek, psychoacoustisch ontworpen hondenmuziek en zelfs klassieke muziek! De honden die naar het audioboek luisterden wandelden minder rond, zaten/stonden minder recht, blaften minder, etc.
Gedragingen verbonden aan hoge opwinding zoals tegen de muur springen, graven of rondcircelen werden zelfs helemaal niet gezien bij het afspelen van het audioboek.
Conclusie
Er moeten nog veel onderzoeken gebeuren voor we weten hoe vaak we muziek moeten laten horen aan honden in deze kennelomgevingen, welke muziek dat dan moet zijn en of bijvoorbeeld praatradio even goed scoort als audioboeken. Alle onderzoeken zijn gedaan in asielen. We weten niet of dat muziek dezelfde invloeden heeft op een hond die in huis leeft.
We kunnen ervanuit gaan dat de resultaten vergelijkbaar zijn in andere kennelomgevingen zoals hondenpensions en hospitalisatieruimtes bij de dierenarts. Denk aan wat dit kan betekenen voor de recovery van dieren bij de dierenarts of het verblijf van je hond bij het hondenpension! Het is maar een kleine aanpassing om te doen maar het effect kan heel groot zijn. Of in de woorden van Robert Browning “Who hears music, feels his solitude peopled at once”.
