Ik kom als hondengedragstherapeut dagelijks in aanraking met mensen die vast overtuigd zijn van de manier waarop zij hun hond moeten opvoeden. Ik ben zelf opgegroeid met het idee van de roedelleider en alle regeltjes die van toepassing zijn zoals eerst door de deur gaan, eerst eten, etc. Als je hond niet luistert, dwing hem dan te luisteren want hoe durft hij jouw gezag te tarten?
Toen ik mij verdiepte in hondengedrag was mijn verbazing en verwondering groot wanneer ik leerde over een andere wereld van omgaan met honden. Ik ben nu volledig “bekeerd” en zal elke mogelijkheid benutten om deze ‘nieuwe’ manier van werken te promoten. Ik had dus een manier nodig om mensen tot inzicht te brengen en hun de manier waarop ze omgaan met hun honden in vraag te laten stellen. Het is heel moeilijk om deze verandering teweeg te brengen omdat mensen overtuigd zijn van hun manier van opvoeden. Als mensen overtuigd zijn van iets zullen hun hersenen veel meer waarde hechten aan hetgeen dat dit bevestigt dan aan hetgeen dat dit tegenspreekt. Dit kennen we als “confirmation-bias” en is één van de vele manieren waarop je hersenen je voor de gek houden. Je bent niet geneigd om te veranderen want veranderen houdt in dat je toegeeft dat je daarvoor fout was. Als je dan begint na te denken over al die keren dat je je hond hebt gesnokt, geslaan, geschopt of op hem hebt zitten schreeuwen….voor niets, dan komt dat heel hard aan. Je hersenen willen je hiervoor beschermen.
Om mensen en honden beter te kunnen helpen moest ik beter worden in het beïnvloeden van mensen. Het verrukkelijke boek “How to win friends and influence people” door Dale Carnegie werd mij aangeraden en dus begon ik te lezen.
Ik dacht deel uit te maken van een relatief nieuwe beweging in hondentraining die voornamelijk beloningsgericht werkt. Je kan je dus mijn grote verbazing voorstellen toen ik dit las:
“…I loved to watch Pete train new dogs for his (circus)act. I noticed that the moment a dog showed the slightest improvement, Pete patted and praised him and gave him meat and made a great todo about it. That’s nothing new. Animal trainers have been using that same technique for centuries. Why, i wonder, don’t we use the same common sense when trying to change people that we use when trying to change dogs? Why don’t we use meat instead of a whip? Why don’t we use praise instead of condemnation?…”
DIT BOEK WERD GESCHREVEN IN 1936!
Mr. Carnegie schrijft over een oude vriend van hem, trainer Pete Barlow, die een hond-pony act had waar die de wereld mee rondreisde. Niet alleen schrijft hij over de beloningsgerichte manier waarop Pete zijn dieren traint maar hij zet er ook nog eens doodleuk bij dat deze techniek al eeuwen wordt gebruikt in het succesvol trainen van dieren. Tot zover mijn idee, deel uit te maken van een nieuwe beweging.
Verder bewijs wordt geleverd in “Hounds and Dogs; their care, training & working; for hunting, shooting coursing, hawking, police purposes etc”. In dit boek uit 1932, scchrijft . C.B MacPherson van Balavil het volgende:
“Here I would call special attention to the value in all early training of a pocket, which is never empty of its rewarding store. Teach him next to come to you readily and quickly, on any little sound you choose, which will always be used in future; when he comes reward him always from the store. He will soon fly to your slightest signal. The pup will grow up regarding you as his god, who can do no wrong- see to it that you never disillusion him, but remain firm on the pedestal to which his love and confidence have exalted you. … He has got to be a god-loving dog, not a god-fearing one. “
Toen stelde zich een nieuwe vraag. Wat is er misgegaan tussen 1936 of zelfs 1932 en nu? Waarom wisten Dale Carnegie, Pete Barlow en C.B. MacPherson in de jaren ’30 hoe ze honden moesten trainen en weten zoveel mensen in 2019 dit niet? Daar is een simpele verklaring voor. De studie die aanleiding gaf tot de theorieën rond dominantie en mensen aanspoorde om zich te gedragen als roedelleider door elke vorm van competitie te onderdrukken en te bestraffen, dateert van 1947. 11 jaar nadat Dale Carnegie zijn tijdloos boek schreef.
Het toont de zware impact van deze studie samen met een aantal andere studies en boeken. Elke week kom ik mensen tegen die vast zijn overtuigd van deze dominantie-theorie en elke week knok ik voor onze honden door mensen tot een inzicht te brengen dat er 100 jaar geleden al was. Honden zijn dieren met emoties en een groot cognitief vermogen. Meer dan dat zijn honden echt wel de trouwste vrienden van de mens. Ze verdienen meer dan onderdrukt en bestraft te worden. Ze verdienen begrip, medeleven en vriendschap. Ze verdienen bekrachtiging in plaats van de zweep. Ze verdienen lof in plaats van veroordeling.
Dat brengt mij bij het tweede punt van D. Carnegie. We zijn zo vaak geneigd om mensen op hun fouten te duiden. Wat we vergeten is dat we vaak niet zolang geleden nog hetzelfde deden.
Binnen de stroming van “verlichte” mensen zie ik, vooral op het internet, vaak berichten vol haat:
- Die mensen zouden geen honden mogen hebben.
- Ik hoop dat iemand jouw schopt tot als je dood bent.
- Juist goed dat je gebeten bent en naar het ziekenhuis moest! Het is je eigen schuld!
- Je zou beter je kind wegdoen dan je hond. Zij heeft het uitgelokt.
In mijn ervaring hebben de meeste mensen het helemaal niet slecht voor met hun honden. Ze zien hun honden graag en willen graag een trouwe vriend die ze overal mee naartoe kunnen nemen. Bij honden met probleemgedrag is er vaak een botsing tussen verwachtingen en realiteit. Mensen geraken gefrustreerd en grijpen wanhopig naar een manier om het gedrag van hun hond op te lossen. Helaas vinden ze niet altijd de beste manier. Maar moeten we ze daar dan voor veroordelen? Neen!
We moeten hen prijzen voor de minste vorm van verbetering. Door hen te prijzen bekom je samenwerking en motivatie. Dan kunnen we hen tonen hoe dat bepaalde dingen beter kunnen gedaan worden en dan komt de verandering eraan! Verandering gaat niet overnacht. Het gaat in kleine kleine stukjes tot er een tipping point wordt bereikt en hun hele wereld verandert.
Ook mensen verdienen begrip, medeleven en vriendschap. Ze verdienen bekrachtiging in plaats van de zweep. Ze verdienen lof in plaats van veroordeling.
