Toen ik jong was had ik een hele sterke band met mijn hond, Onyx. Deze Grote Zwitserse Sennenhond was mijn beste vriend in de hele wereld. Hij was altijd dolgelukkig als ik thuiskwam, had altijd een luisterend oor klaar zonder comentaar, speelde met mij als niemand anders daar zin in had, etc.
Eén keertje was ik bij hem op de grond in slaap gevallen. Ik lag half op hem. Volgens mijn ouders heeft hij meer dan een uur stilgelegen om mij maar niet wakker te maken. Op zeker moment moest hij dringend naar buiten om te plassen. Mijn ouders waren toen getuige van iets heel speciaal. Zo speciaal dat ze het er nog steeds over hebben.
Onyx begon weg van mij te leunen om vervolgens zijn poten heel voorzichtig te verleggen en beetje bij beetje onder mij uit te kruipen. Eens hij vrij was, zonder mij ook maar een miliseconde wakker te maken, liep hij naar de achterdeur en keek hij naar mijn ouders met een blik die onmiskenbaar was. Geen geblaf…geen gejank…enkel een blik. Toen hij buiten mocht, werd het duidelijk hoe dringend het was. Kortom, de beste vriend die ik mij ooit had kunnen wensen.
Maar op een dag moest hij druppels in zijn ogen krijgen. Dit hadden we nog nooit moeten doen. Hij vond dat niet leuk en na een paar dagen had hij het al snel door. Elke keer als ik afkwam met de druppels, liep hij weg. Ik had hem in een hoek kunnen drijven en toen ik mijn hand uitstak om zijn kop vast te pakken, begon hij te grommen. Hij liet zelfs zijn tanden zien.
Verraden…ik voelde me volledig verraden. Hoe durfde mijn beste vriend, waarvoor ik alles deed, te grommen…op mij!
Nu ik volwassen ben en veel meer weet van hondengedrag, heb ik daar een volledig andere kijk op. Maar ik doe regelmatig consultaties bij gezinnen waar de hond heeft gegromd. Keer op keer herken ik datzelfde gevoel. Verraden…ze voelen zich verraden.
Waarom grommen honden?
Om te begrijpen waarom honden grommen moeten we één ding goed onthouden. GROMMEN IS COMMUNICATIE. Niet meer en niet minder.
Je hond probeert te communiceren met je. Het is niet de mes in de rug die we vaak denken dat het is. Je hond heeft met subtiele lichaamstaal proberen duidelijk te maken dat hij zich niet comfortabel voelt met de situatie. Deze subtiele lichaamstaal is echter niet overgekomen, heb je genegeerd of heb je bestraft. Daardoor is hij genoodzaakt om een stapje hoger te gaan. Hij probeert je echter enkel te waarschuwen zodat niemand schade moet lijden.
Honden hebben een heel uitgebreid repertoire aan lichaamstaal en vocalisaties. Deze zijn erop gericht om conflicten te vermijden. Het probleem ligt in het feit dat wij vaak subtiele lichaamstaal missen of het verkeerd interpreteren. Als we de subtiele lichaamstaal negeren, zijn honden genoodzaakt om duidelijkere lichaamstaal (zoals haren omhoog, grommen, tanden laten zien, snappen in de lucht) te laten zien. Als dit ook nog wordt genegeerd of verkeerd geïnterpreteerd wordt een hond gedreven naar werkelijk bijten.
Het grote probleem is dat als dit heel vaak gebeurt, de hond leert om waarschuwingssignalen over te slaan. In het ergste geval waarschuwen ze volledig niet meer en gaan ze onmiddellijk over naar bijten. Dat is een zeer gevaarlijke situatie.
Conclusie
Volgende keer dat je hond op je gromt, vraag je dan af waarom. Welke communicatie heb je gemist? Heeft je hond het heel moeilijk met de huidige situatie, zoals Onyx? Neem dan een paar stappen terug en houd in je achterhoofd dat je hieraan moet werken. Je moet je geen zorgen maken dat je hond dan “wint”. Wie wint er als je je hond naar het asiel moet doen of nog erger, moet laten inslapen omdat hij heeft gebeten?
Wil je wat meer weten over lichaamstaal? Klik hier
Heb je hulp nodig met het grommen van je hond? Laat mij iets weten.
