Ik krijg vaak te horen van gepassioneerde hondenliefhebbers dat als je een hond koopt, dit voor de duur van zijn/haar leven moet zijn. Dat honden niet gediend zijn met de grillen van mensen. Dat als je een hond wilt, je hier heel goed over moet nadenken en dan ook je verantwoordelijkheid moet opnemen als je er één hebt gekocht.
Veel van deze mensen verdedigen hun visie ook zeer gepassioneerd en blind op het internet. En soms krijg ik jeuk in mijn schrijfvingers. Vandaag is de dag om eens een keertje te krabben aan die jeuk.
Een hond brengt een heel grote verantwoordelijkheid met zich mee. Het gaat niet over een aantal maanden maar in het beste geval een kleine 20 jaar. Dat zijn bijna 2 decennia! Je moet je dus wel degelijk afvragen of een hond wel bij jou en jouw levensstijl past. Het zijn ook geen wegwerpartikelen. Een hond is een levend wezen. Die kan je niet zomaar aan een paal binden als het je niet meer uitkomt.
Vaak als we horen dat iemand zijn hond wegdoet of heeft weggedaan, denken wij aan het worst case scenario. Mijn worst case scenario? Blij dat je het vraagt 🙂
één of ander tienermeisje heeft op een dag besloten dat ze een schoothondje wil. Al haar idolen hebben er eentje, dus waarom zij ook niet? Het moet liever gisteren als vandaag. Ze gaan er eentje halen bij een broodfokker. Na een maand is ze hem beu omdat haar selfies met de hond toch niet zo mooi lijken op instagram als ze had gedacht. De ouders proberen er nog voor te zorgen maar een broodfokpupje is zelden zonder gedrags- of medische problemen. Dus moet de hond maar naar het asiel.
Wat mensen blijkbaar vaak vergeten is dat er een heleboel redenen zijn waardoor herplaatsing de beste optie wordt. Laten we 3 voorbeelden verkennen om dit beter te illustreren.
Hond wordt volledig weggecijferd door andere hond
Onlangs heb ik een gedragsconsult gedaan bij een koppel die een hond, we noemen haar Marie, hadden geadopteerd van een bevriend koppel dat uit elkaar ging. Zij hadden zelf al een hond, we noemen hem Jef, en na de eerste kennismaking merkten ze dat er geen sprake was van agressie tussen de twee.
Al snel werd het duidelijk dat Marie heel veel energie had. De mensen gingen beide werken en waren dagelijks 8 uren weg van huis. Dit was nooit een probleem geweest voor Jef, maar voor Marie was dit wel een probleem. Ze ontwikkelde vervelende gedragingen zoals het vernielen van speeltjes en niet-speeltjes, kapotbijten van de planten in de tuin, etc. Maar het ergste probleem was dat ze voortdurend aan het spelen was met Jef. Jef is een echte goedzak en liet het allemaal een beetje gebeuren. Als hij het echt beu was dan gromde en snapte hij even. Op de opnames die de eigenaars voor mij hadden genomen toen ze werken waren, was duidelijk te zien dat geen één van de honden rust vonden.
Ultiem hebben we besloten om Marie te herplaatsen bij een gezin die aan haar noden kan voldoen. Toen Marie weg was, begon Jef terug volledig open te bloeien. Hij kwam de baasjes terug uitdagen tot spel, hij bewoog zich meer vrij dooruit het huis, hij kon terug buiten zijn bench slapen, etc.
Dit was een zeer ongezonde situatie voor beide honden. Marie haar behoeftes werden niet voldaan door de werkverplichtingen van de eigenaars en Jef zijn behoeftes werden niet voldaan door de voortdurende onrust die Marie veroorzaakte. Beide honden doen het nu terug zeer goed. Marie is dolgelukkig in haar nieuwe thuis en Jef kan terug genieten van een stressvrij leven.
Eigenaar kan door omstandigheden niet meer naar behoren voor de hond zorgen
Ik ben ook eens langs geweest bij een bejaarde vrouw waarvoor het onmogelijk was geworden om nog naar buiten te gaan met de hond. Ze had in de slaapkamer een hoekje helemaal afgemaakt met pampers zodat de hond daar zijn behoeften kon doen. Ze had maar een klein pensioen dus kon ze ook geen hondenuitlater betalen. Familie was grotendeels out of the picture. Omwille van haar aandoening kon ze ook niet meer spelen met de hond.
De hond begon ongunstige gedragsveranderingen te vertonen die onder andere terug te brengen waren naar de beperkte fysieke beweging die hij kreeg en de weinig stimulerende omgeving van een serviceflat.
Het was zeer moeilijk maar samen hebben we besloten dat dit geen goede situatie was voor de hond. We hebben hem kunnen herplaatsen bij een gezin met een grote tuin die er elke dag mee konden gaan wandelen en spelletjes mee konden spelen.
Hond kan niet om met de omgeving waar hij in terecht komt
Zo ben ik eens bij een man gekomen die in de stad woonde. Hij had zelf geen auto en deed alles met het openbare vervoer. Hij had een hond gekocht voor wat gezelschap. Hij droomde ervan de hond mee te kunnen nemen naar het werk en er terrasjes mee te doen etc.
De hond was helaas slecht gesocialiseerd en had een grote angst ontwikkeld voor alles op wielen. De angst was zo groot dat het zijn leven overheerstte. De man had veel moeite om de hond uit het huis te krijgen. Zijn droom om met de hond een terrasje te gaan doen en samen op de bus te gaan waren aan duigen. Om deze angst aan te pakken zou er zeer uitgebreide en intensieve training nodig geweest zijn. De man was echter een zakenman die hier onvoldoende tijd voor zou kunnen vrijmaken. Daarbij was het niet zeker of dat we ooit het niveau zouden bereiken waar deze man van droomde. Na lang overleg is er besloten de hond te herplaatsen naar een gezin die op het platteland in een boerderij woonden.
De hond kon het zeer goed vinden met alle dieren op de boerderij en de enige wielen die hij nog tegenkwam waren die van de tractor. Hier kon hij echter, met wat begeleiding, mee omgaan omdat dit maar 1 duidelijke en voorspelbare prikkel was. De hond leek nooit gelukkiger. De zakenman gaat nog af en toe op bezoek om er eens een wandeling mee te doen in het bosrijke gebied.
Conclusie
Soms is kiezen voor herplaatsing, het beste dat je voor je hond kan doen. Ik vergelijk het vaak met een relatie die op de klippen loopt. Je ziet elkaar heel erg graag, maar er is een knagend gevoel dat er iets niet goed zit. Je probeert het te doen werken maar het lukt niet. Jullie worden allebei ongelukkig van het krampachtig vasthouden aan iets wat niet werkt. Na een tijdje besef je dit en beslis je om elk je eigen weg te gaan. Vaak is dit het beste dat je ooit is overkomen.
Niet alle honden passen bij alle mensen.
